“Onder de wijde luchten van het Noordhollands polderlandschap op de rand van de Schermer- en Eilandspolder, ook wel het oude land genoemd, ligt, verscholen tussen riet en water, een klein dorp.”
Dit is de openingszin van de film “Zo maar een dorp” gemaakt in 1974 door dorpsbewoners Sip Kregel en Fred van Hecke.
Nu, decennia later, ligt Driehuizen daar nog net zo; niet ontsloten door snelwegen of gepromoveerd tot vinex-locatie.Natuurlijk hebben er veranderingen plaats gevonden. De huizen zijn verbeterd en de werkplaatsen waarover in de film nog wordt gesproken zijn nagenoeg verdwenen. De kerk was in 1974 al overgedragen aan de “Driehuizer Gemeenschap” en is in de ware zin een gemeenschapshuis geworden. De school kan de toestroom bijna niet aan en het café bloeit door de toegenomen toeristische belangstelling.